I. The condition of a peregrinus or foreigner, opp. to that of a Roman citizen, alienage (post-Aug.): “peregrinitatis reus,” Suet. Claud. 15: “in peregrinitatem redigere aliquem,” id. ib. 16; Dig. 2, 4, 10.—
II. Transf.
A. In gen., outlandish ways, foreign habits or manners (class.): “cum in urbem nostram infusa est peregrinitas,” Cic. Fam. 9, 15, 2.—
B. In partic., a foreign tone or accent in speaking (post-Aug.): “os, in quo nulla peregrinitas resonet,” Quint. 11, 3, 30.